پای کدو تنبل، یکی از محبوب ترین دسرهای ایالات متحده و کاناداست که بیش از دو قرن عضو ثابت شام جشن شکرگزاری است . این پای که از یک لایه خمیرِ پایه تشکیل شده (Single crust) و مواد داخلیش با پوره کدو تنبل درست می شود ، بسیار ساده، خوشمزه و سبک است و می تواند یه عصرانه پاییزی دلچسب باشد.  

کدو تنبل که اولین بار 5500 سال قبل از میلاد مسیح در آمریکای مرکزی برداشت شد، جزو اولین محصولاتی بود که اروپایی ها پس از کشف قاره جدید با خود از آمریکا به کشورهایشان بردند و اولین شواهد حضور این گیاه در اروپا در سال 1536 میلادی در متنی در کشور انگستان دیده شده. انگلیسی ها که پختن پای جزئی از سنت و آداب غذاییشان بود، خیلی سریع از کدو هم برای پخت پای استفاده کردن. کمتر از صد سال بعد، پای کدویی که انگلیسی ها ابداع کردن به اروپای مرکزی هم رسید و دستور آن در سال 1653 میلادی، برای اولین بار در کتاب فرانسوی Le cuisinier françois de François-Pierre La Varenne به انتشار رسید. در این دستور که بسیار ساده تر از پای امروزی بود، کدو را با شیر پخته و بعد از رد کردن از صافی در خمیر پای ریخته و می پختند.
دومین دستور در سال 1670 میلادی توسط هانا وولی Hannah Woolley در کتاب The Queen-Like Closet به انتشار رسید. در این کتاب که متعلق به کشور انگلستان و از آثار مهم تاریخ آشپزی است و در همان زمان به چند زبان ترجمه شده، دستور پای کدو به همراه تخم مرغ، سیب، کشمش و گیاهان معطر نوشته شده است. 

اما دستورِ پایِ کدوی امروزی در ایالات متحده شکل گرفته و محبوبیت این دسر در هیچ کجای دنیا به اندازه آمریکای شمالی نیست. در سال 1621 میلادی، کشتی اولین سری مهاجران اروپایی که قصد سکونت دائمی در این کشور رو داشتند ، در شمال شرقی آمریکا که به منطقه انگلستان نو New England معروف بود لنگر انداخت. مهاجران در آمریکا با سرمای شدید و قحطی مواجه شدن و فقط نیمی از آن ها زنده ماندند . پایان قحطی و سرما با زمان چیدن و برداشت ذرت توسط بومیان آمریکایی (سرخپوست ها) همزمان شد، بومیان مقداری از محصولاتشان رو به مهاجران تقدیم کردند و به پیشنهاد مهاجران، جشنی سه روزه به مناسبت برداشت محصول و زنده ماندن از سفر و سرما در کنار هم برگزار کردن که نام این جشن را شکرگزاری Thanksgiving گذاشتند . در سال های بعدی اروپایی های مهاجر برای این جشن دسری با کدو درست کردن که به دلیل نداشتن فِر شباهتی به پای کدوی امروزی نداشت. البته در همان زمان کدو تنبل از غذاهای اصلی بومیان آمریکایی بود ولی کدو را به صورت آبپز یا برای پخت نان استفاده می کردن که اصلا مورد توجه مهاجران نبود. 

دستور پای کدو به شکل امروزی و به عنوان دسرِ مخصوص روز شکرگزاری، اولین بار در سال 1796 در اولین کتاب معتبر آشپزی آمریکا، به نام آشپزی آمریکایی American Cookery نوشته آمِلیا سیمونز  Amelia Simmons منتشر شد. البته پای کدو از قرن نوزدهم و با اتمام جنگ در آمریکا فراگیر شد، در دوران جنگ داخلی آمریکا Civil War از اهداف مهم فعالان سیاسی و اجتماعی و مخالفان بردگی که بیشتر متعلق به منطقه شمال شرقی آمریکا New England یعنی زادگاه پای کدو بودن، ثبت روزشکرگزاری به عنوان روز ملی بود. آن ها در کتاب ها و آثارشان از روزشکرگزاری و پای کدو یاد کردن که باعث معرفی این دسر در سراسر آمریکا شد، شعر کودکانه "هورا برای پای کدو Hurrah for the pumpkin pie" نوشته شده توسط فعال حقوق برده های زن، خانم لیدیا ماریا چایلد Lydia Maria Child از کلاسیک های ادبیات کودک باقی موند. اما در قرن بیستم آخرین قدم برای رایج شدن هر چه بیشتر این پای برداشته شد، شرکت کنسرو سازی لیبیز Libby's کنسرو پوره کدو حلوایی تولید کرد و قدم بزرگی در راحتی در تهیه این پای و محبوبیت بیشترش برداشت.

 

موارد مصرف : پای کدو حلوایی ، انواع پای ها